Δεκαετία του '60 σ' ένα νησί του νοτιοανατολικού Αιγαίου. Μια κοινωνία στο μεταίχμιο των καιρών αντιμετωπίζει με παλιούς όρους τα νέα κοινωνικά δεδομένα. Μέσα από τις βιωματικές αφηγήσεις ενός ανήλικου παρατηρητή ζωντανεύουν εικόνες από την καθημερινότητα των ανθρώπων που ζουν «σκοτώνοντας» την ώρα τους ή - τους άλλους-, αδυνατώντας να κατανοήσουν τις εξελίξεις. Μικρονοϊκοί άνθρωποι που γίνονται βορά στην αδηφάγο πλήξη, αθώοι φονιάδες, σαρκοβόροι γάμοι, αδικημένα παιδιά και ψυχοπαίδια, η φρίκη του πολέμου και ο πόνος της ξενιτιάς: μερικά από τα βιώματα που ανακαλεί ο αφηγητής - ήρωας όταν δεχτεί την οδυνηρή όσο και λυτρωτική «χαρακιά στη μνήμη».