Στην έντονα αυτοβιογραφική νουβέλα Εραστές, ευτυχισμένοι εραστές..., γραμμένη σε εποχή που ο Valery Larbaud είναι ενθουσιασμένος από τον εσωτερικό μονόλογο του Τζέημς Τζόυς, ο συγγραφέας, ώριμος πια, μοιάζει ν' αναπολεί με νοσταλγία τη νεανική του ζωή.
Ένας νεαρός άντρας μιλάει σ' ένα ξενοδοχείο της Νότιας Γαλλίας. Δύο κορίτσια, αποκαμωμένα από την ηδονή και τη σαμπάνια, κοιμούνται στο διπλανό δωμάτιο. Υπήρξε εραστής της μιας, έχει παίξει με την άλλη, κι έχει παρακολουθήσει τους μεταξύ τους έρωτες: Όλες αυτές τις αναμνήσεις τις ανακαλεί την ώρα που σκέφτεται μιαν άλλη γυναίκα, απούσα μεν αλλά, αναμφίβολα, τη μόνη αληθινή.