"Ο βασιλιάς βάτραχος":
Μια φορά κι έναν καιρό, όταν ακόμα έκαναν ευχές, ζούσε ένας βασιλιάς που όλες οι κόρες του ήταν όμορφες, μα η πιο μικρή του ήταν η ομορφότερη. Αφού κι ο ήλιος, που είδε τόσες και τόσες, στεκόταν από πάνω της και θαύμαζε την ομορφιά της. Κοντά στον πύργο του βασιλιά ήταν ένα μεγάλο και σκοτεινό δάσος, κι εκεί, κάτω από μια γέρικη φλαμουριά, βρισκόταν ένα πηγάδι. Όταν έκανε πολλή ζέστη, η κόρη του βασιλιά έμπαινε στο δάσος και καθόταν στην άκρη του δροσερού πηγαδιού. Κι όταν βαριόταν που δεν περνούσε η ώρα έπαιρνε ένα χρυσό τόπι, το πετούσε ψηλά και το ξανάπιανε. Αυτό ήταν το πιο αγαπημένο της παιχνίδι. [...]