Μέσα στο ήρεμο κι άσπιλο πρωινό,
Η ελπίδα επικρέμαται πάνω απ’ την πόλη
Διστάζει να επιστρέψει στους ανθρώπους.

(Μια κάποια ποιότητα χαράς
Στη μέση της νύχτας
Είναι πολύτιμη.)

Τελευταία (πρώτη στα ελληνικά) συλλογή ποιημάτων ενός διάσημου συγγραφέα που οι περισσότεροι γνώρισαν από την πεζογραφία του, η Μορφολογία της τελευταίας όχθης συγκεντρώνει ποιήματα με έξοχη ρίμα ή χωρίς, σκοτεινά, προκλητικά, ειρωνικά ή λυρικά. Εδώ κατοικοεδρεύει  ο γοητευτικός ποιητής,  κι η «αθώα ροπή του προς την ευτυχία πλάι πλάι με την πιο βαθιά απόγνωση, η ρομαντική μουσική του αλεξανδρινού στίχου που συμπιέζεται από τη σύγχρονη ασχήμια» (L’Obs, 14.5.13).