Ζωή σα σπίθες κρυμμένες στη χόβολη.
Θερινό ηλιοστάσιο. 

Μήνες στριμώχνονται να μπουν όλοι μαζί
-Φλεβάρης, Αύγουστος, Οκτώβρης, Μάιος- μα δεν χωρούν
στη μέρα που έσπασε ο κλώνος
Κι αποσυναρμολογήθηκαν τα μυστήρια. 

Φυσά ισημερία τις καρδιές από παλιά, μα τι
να πεις που μία η ζωή
Κι αρχίζει και τελειώνει σ' ένα δευτερόλεπτο; 

Αύριο θα σου χρωστώ δυο καλοκαίρια, μα
Δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ να σου τα επιστρέψω.