Ο Άρθουρ Σοπενχάουερ (1788-1860) –στο κύριο έργο του Ο κόσμος ως βούληση και παράσταση, από το οποίο και αντλούνται τα κείμενα της παρούσας έκδοσης– απορρίπτει όλη την πρότερη φιλοσοφική παράδοση που έβλεπε τον κόσμο ως «κόσμο», δηλαδή ως τάξη και κάλλος, ως προϊόν έλλογου δημιουργικού σχεδιασμού. Σύμφωνα με τη δική του διάγνωση, η βαθύτερη ουσία της πραγματικότητας είναι μία εντελώς άλογη, απρόσωπη, χωρίς τέλος και σκοπό, «τυφλή» βούληση. Σε μια τέτοια πραγματικότητα, η ευτυχία του ανθρώπου είναι αδύνατη, η δε επιδίωξή της προϊόν πλάνης και ματαιοπονία. Στο πλαίσιο της ανθρώπινης ύπαρξης, η βούληση καταφάσκει τον εαυτό της με την εκτέλεση της γενετήσιας πράξης. Ανανεώνεται έτσι κάθε φορά ο τραγικός κύκλος της γέννησης, της διαρκούς αιώρησης του ανθρώπου μεταξύ πόνου και ανίας, με κατάληξη τον θάνατο.