Καθώς σκύβω δίπλα στη φωτιά

μες στο καπνισμένο δωμάτιο

τα ρούχα των περαστικών που φαντάζομαι

μυρίζουν κρεμμύδι και βρεγμένο ξύλο

Είναι μια τρύπα που μέσα της ακινητοποιείται η σκόνη

και ξεχνιέμαι στον ουράνιο θόλο

Σαλεύει η μούχλα του τοίχου

Μόνο ο χειμώνας ταιριάζει σ’ αυτόν τον τόπο

και συντονίζομαι με το αντικείμενό μου

Φυλάω στα μάτια μου τον παλμό του

Νομίζω ότι βυθίζομαι και ότι

δεν υπάρχω.