Το μυθιστόρημα αυτό είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης και ενδελεχούς μελέτης των ιστορικών δρωμένων της περιόδου στην οποία εκτυλίσσεται. Παρόλο που κάποιοι εκ των χαρακτήρων του παρόντος έργου καθώς και οι διάλογοι με τους οποίους πλαισιώνονται είναι προϊόν της φαντασίας του συγγραφέα, εντούτοις δεν παύουν να κινούνται λογοτεχνικά μέσα στην απτή πραγματικότητα εκείνης της εποχής. Ενδυμασία, οπλισμός, ρυμοτομία οικοδομικών συγκροτημάτων, συμπεριφορές, γεγονότα, μάχες, πρόσωπα, καταστάσεις και, γενικότερα, η πλειονότητα των πεπραγμένων που περιγράφονται αντλήθηκαν από την επισταμένη και κοπιώδη μελέτη τής εν λόγω ιστορικής περιόδου, συμβάλλοντας στην εξέλιξη της πλοκής του μυθιστορήματος.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Αθήνα, 501 π.Χ.

Ο Κλεομήδης, ο γιος του ισχυρού Αθηναίου αριστοκράτη Ιππονίκου, επιστρέφει στην Αθήνα μετά την ολοκλήρωση της δωδεκαετούς σκληρότατης μαθητείας του στο φρικιαστικό σύστημα εκπαιδεύσεως παίδων, τη Σπαρτιατική Αγωγή. Θεωρώντας ότι το τρομακτικότερο μέρος του βίου του έχει παρέλθει, ενσωματώνεται στην πολιτικοστρατιωτική κοινωνική δομή των Αθηνών αντιλαμβανόμενος ότι η ζωή στην Πόλη αυτή τού επιφυλάσσει αναπάντεχα βίαιες εξελίξεις.

Ακολουθεί η εκπαίδευσή του στην «Εταιρεία», το διετές στρατιωτικό πρόγραμμα των εφήβων, όπου λαμβάνει τη σκληρότατη εκπαίδευση του Αθηναίου οπλίτου. Κατόπιν αυτού, εντάσσεται στην κοινωνία της Πόλεώς του, ελισσόμενος γύρω από καταστάσεις βίας, υπόγειων ενεργειών και δολιότητος και μετέχοντας στη μαχητική αντιμετώπιση κάθε εχθροπραξίας που επιχειρούν εναντίον των Αθηνών οι έξωθεν αλλά και οι εκ των ένδον εχθροί της Πατρίδος του.

Η φιλία, η συντροφικότητα αλλά, κυρίως, η αγάπη επεμβαίνουν με σφοδρότητα στη ζωή του, κατευθύνοντας την πορεία της. Στην πεδιάδα του Μαραθώνος δοξάζεται, αλλά στο πεδίο της μάχης του έρωτα συντρίβεται ολοκληρωτικά!

Αναρριχάται στην ηγεσία της Πόλεως, κινούμενος ανάμεσα στις αμφίρροπες καταστάσεις και τις εσωτερικές έριδες που επιβάλλουν οι ισχυρότεροι πολιτικοί άνδρες της εποχής του. Σύντομα, ο περσικός κίνδυνος κάνει ξανά τη φρικαλέα εμφάνισή του∙ όμως, τώρα πλέον η ορμητική φάλαγγα οπλιτών αντικαθίσταται από το φονικό έμβολο της Τριήρους. Οι Αθηναίοι, «Ελλήνων Προμαχούντες», όπως πάντα, δεν υπολογίζουν κανέναν κίνδυνο και χωρίς δεύτερη σκέψη διατάσσουν άμεση έφοδο, αυτή τη φορά όχι από το σταθερό πεδίο του Μαραθώνος, αλλά πάνω από τα «Ξύλινα Τείχη»…