Ο James Hinton aka Τhe Range, είναι ένας από τους πάμπολλους παραγωγούς της ανατολικής ακτής που σαμπλάρει το οτιδήποτε.

Στο δεύτερο ολοκληρωμένο του album -εν μέρει και στο πρώτο- ονόματι Potential, καταφέρνει να καινοτομήσει. Τα δύο τελευταία χρόνια ο Range τρύπωνε μανιωδώς στα πιο απόμερα λαγούμια του youtube ακούγοντας και ξεχωρίζοντας, αλλά κυρίως πομονώνοντας και αποδομώντας, φωνές και συναισθήματα των πιο ανώνυμων καλλιτεχνών σε βίντεο που δεν κατάφεραν ποτέ να γίνουν viral. Ίσως κάποια από αυτά έχουν πλέον μία δεύτερη ευκαιρία.

Έπειτα, καταφέρνοντας να βγει αλώβητος από αυτό τον κυκεώνα εικόνων και ήχων, βάλθηκε να μεταμορφώσει τα εκλεκτά φωνητικά του. Τα πετσόκοψε, τα πίτσαρε, τα μπούκωσε στα εφέ και φυσικά τα περιτύλιξε με clapping τυμπανοκρουσίες, πιάνο, synths και λοιπά beats.  Αγνοώντας τις ρίζες και την μέθοδο εύρεσης των φωνητικών, ο δίσκος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα ακόμα άλμπουμ απόρροια του σύγχρονου instrumental hiphop, του dubstep, του μετα-r&b, του garage και των λοιπών συναφών ειδών. Αλλά η θεμελιώδης διαφοροποίηση του δεν έγκειται μόνο στα φωνητικά samples, αλλά και στον τρόπο που τα χρησιμοποίησε, και όχι από τεχνικής απόψεως.

Ο Range κατάφερε να αντιστρέψει την βασική – σχεδόν θεμελιώδη – αρχή των σύγχρονων beatmakers – την χρήση πειραγμένων φωνητικών ως μέσα ανάδειξης της μουσικής τους.

Τα έβαλε στην ραχοκοκαλιά των παραγωγών του, επικοινώνησε προσωπικά με τους κατόχους τους και λαμβάνοντας υπόψιν τις προσωπικότητες και την ψυχοσύνθεση του καθενός, έφτιαξε ένα αμάλγαμα ήχων που καταφέρνει επιτυχώς να αναδείξει τον αρχικό τους χαρακτήρα χωρίς να τον αλλοιώσει. Επιπροσθέτως, δικαιωματικά και αλτρουιστικά, ανέφερε όλες τις πηγές του παρέχοντας συγχρόνως μερίδιο των εισπρακτικών πωλήσεων της κυκλοφορίας.