Στον κόσµο που βρέθηκε η Άνια η κοινωνία είναι χωρισµένη σε πολλές φράξιες. Η καθεµιά από αυτές µάχεται 

για την εξουσία. Έρχεται µια χρονική στιγµή που η Άνια θα πρέπει να αποφασίσει µεταξύ σωστού και λάθους. Η αγάπη γι’ αυτή είναι µια προκαθορισµένη, εξαιρετικά επικίνδυνη ασθένεια και πρέπει να πολεµήσει για να την κερδίσει. Η αγάπη, που στροβιλίζει τον κόσµο της, της δείχνει πράγµατα που δεν έχει ξαναδεί ποτέ, κάνει τα πάντα πιο φωτεινά και πιο εκπληκτικά από ό,τι νόµιζε πως θα µπορούσαν να είναι. Η Άνια, που ζούσε µια ανάλαφρη ζωή, χάνεται ξαφνικά στη διάρκεια του χορού της αποφοίτησης σε έναν κόσµο άλλο. Μια σκιά µε κίτρινα µάτια από το παρελθόν της, το οποίο έως τότε αγνοούσε, την παρακολουθεί. Θα την αρπάξει και θα τη µεταφέρει σε µια άλλη πραγµατικότητα. 

 

Τι θα συµβεί τώρα που πρέπει να ζήσει σε έναν δυστοπικό κόσµο, γεµάτο σκοτάδι; Τι γίνεται αν αυτό το σύµπαν 

είναι το ίδιο, αλλά όχι ακριβώς ισοδύναµο µε το δικό µας; Τι γίνεται αν είναι παράνοµο να αισθανθεί κάτι; Τι γίνεται αν η αγάπη θεωρείται θνητή αµαρτία; Και τώρα, που περπατά στην άκρη του φωτός και κάνει τα πρώτα βήµατα στο σκοτάδι του αγνώστου, πρέπει να πιστέψει ότι θα συµβεί ένα από τα δύο: ή θα πολεµήσει ή θα υποκύψει.

 

«Αναστασία!» λέει στο τέλος και αµέσως οι σπίθες µέσα στον βωµό, οι οποίες τρεµόπαιζαν όλη αυτή την ώρα που ψιθύριζε η µάγισσα, γίνονται ξαφνικά µία µεγάλη, δυνατή κατακόκκινη σαν αίµα φωτιά. Οι φλόγες της φωτίζουν ολόκληρη τη σπηλιά, όµως θερµότητα δεν υπάρχει. Η γριά αγγίζει τη φωτιά, στην αρχή αργά και τελετουργικά. Στη συνέχεια όµως περνάει από µέσα και βγαίνει από την άλλη πλευρά, εκεί όπου στέκονται οι πολεµιστές.Οι άντρες κάνουν ένα βήµα πίσω, µε τα µάτια τους καρφωµένα πάνω της.

«Αυτή. Αυτή η κοπέλα έχει το φως! Αυτή είναι η µόνη που µπορεί να µας καταστρέψει όλους. Αυτή πρέπει να πεθάνει!...»