Στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης και της πολιτισμικής ομογενοποίησης η λειτουργία της μνήμης στη λογοτεχνία και τις άλλες τέχνες καθορίζει μια σειρά από επιμέρους παράγοντες των οποίων η ύπαρξη και η δράση έχουν άμεση επίπτωση σε έννοιες όπως πολιτισμική ταυτότητα, θέση του υποκειμένου σ΄ ένα πολιτισμικό σύνολο, διαμόρφωση της συλλογικής μνήμης. Η λογοτεχνική μνήμη παρουσιάζεται ως ένα σημαίνον με σημασίες που υπερβαίνουν τον χώρο της ιστορίας, αυτόν της εμπειρίας, αλλά και εκείνον της λογοτεχνίας στον οποίο εντάσσεται. Πρόκειται για μια σύνθετη έννοια που εμπεριέχει τόσο την ίδια την παράδοση, υπό τη μορφή της ιστορίας της λογοτεχνίας, όσο και εκείνη της ανατροπής της με την αυθόρμητη όσο και απροσδόκητη εμφάνιση αναφορών σε πρόσωπα, τόπους, γεγονότα, εποχές. Στο παρόν βιβλίο μια σειρά πανεπιστημιακών- ερευνητών, επιχειρεί μια συγκριτολογική προσέγγιση στο θέμα η οποία φωτίζει με μοναδικό τρόπο τις πτυχές και διακλαδώσεις της λογοτεχνικής μνήμης, τόσο σε σχέση με τις άλλες λογοτεχνίες όσο και με τις καλές τέχνες, μέσα από τη χρήση θεωρητικών οργάνων που προέρχονται από τον ευρύτερο χώρο των ανθρωπιστικών επιστημών.