Πώς γίνεται να υποχωρεί η στήριξη της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης σε ένα εγχείρημα χωρίς προηγούμενο ή ισοδύναμο, που άλλαξε τη μορφή της ηπείρου μας, ξορκίζοντας το φάσμα του πολέμου, σταθεροποιώντας τη δημοκρατία και ενδυναμώνοντας τις κοινωνίες, οι οποίες, συγκρινόμενες με τον υπόλοιπο κόσμο, είναι πιο ελεύθερες, πιο ανοιχτές, πιο ευημερούσες και πιο αλληλέγγυες; Μήπως η ευρωπαϊκή οικοδόμηση έχει πληγεί από το ίδιο κακό που έπληξε και το διεθνές σύστημα -το οποίο η Ένωση προσπάθησε να υπερβεί -και τις δημοκρατίες μας- τις οποίες σχεδιάζει να στηρίξει και να συντροφέψει; Ο Πασκάλ Λαμύ προσπαθεί να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση χωρίς επιείκεια, εξετάζοντας με διαύγεια τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, τις υποσχέσεις και τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας να επινοηθεί μια νέα μορφή διακυβέρνησης.
Δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε την επιδίωξη ενός παγκόσμιου κοινού καλού, ούτε να αφήσουμε να παρακμάσουν οι δημοκρατίες μας. Πώς να αντιδράσουμε; Αυτό προσπαθεί να διερευνήσει στο βιβλίο του ο Πασκάλ Λαμύ.