Τα συγκλονιστικά, αποτρόπαια και αποκρουστικά γεγονότα των εμφύλιων πολέμων μεταξύ των Παλαιολόγων, που χάραξαν τη χωρίς επιστροφή πορεία προς την αυτοκαταστροφή και τη διάλυση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εξιστορεί στο νέο του βιβλίο ο Γιώργος Λεονάρδος. Αν και αυτοτελές ?καρπός ενδελεχούς μελέτης των ιστορικών λεπτομερειών και των ανθρώπινων αδυναμιών που σημάδεψαν τους «άρχοντες» τον αιώνα προ της αλώσεως? αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, και συνέχεια του προηγούμενου ιστορήματός του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος ? Ο Ελευθερωτής.
Το ανά χείρας ιστορικό μυθιστόρημα αναδεικνύει, με τρόπο γλαφυρό και ευπροσήγορο, τα ηρωικά αλλά και τα μιαρά γεγονότα που επηρέασαν δραματικά τη ζωή και το μέλλον των κατοίκων της πρώην Aνατολικής Pωμαϊκής Aυτοκρατορίας, γεγονότα που παραποιήθηκαν, είτε εκούσια είτε ακούσια, ώστε να συμβάλουν στη νάρκωση του λαού για γενιές ολόκληρες.
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα στο οποίο η αλήθεια υπερτερεί της φαντασίας, όπου αυτή χρησιμοποιήθηκε από το συγγραφέα για την ευχερέστερη κατανόηση του αφηγήματός του?

«Λίγη ώρα αργότερα, μέσα στις φωνές και τις κραυγές των επιβατών και των παιδιών τους, το πλοίο έλυνε τους κάβους του από την εμπορική προβλήτα του Κεράτιου Kόλπου. Με ελάχιστα ευέλικτα ορτσαρίσματα, λόγω του ανάπρωρου ανέμου, ο έμπειρος καπετάνιος μας τιμόνιασε το πλοίο του προς την εκβολή του κόλπου, αφήνοντας πίσω του το Χρυσούν Κέρας και πλέοντας πια στην Προποντίδα, όπου ένα ούριο αεράκι, από τη μεριά του Βοσπόρου, στη Θάλασσα του Μαρμαρά, μας πήρε υπό την προστασία του, σπρώχνοντάς μας προς την Καλλίπολη, στην κατεύθυνση του πάνω στομίου του στενού του Ελλησπόντου.
»Τα παιδιά, μέσα στην τρελή χαρά που ταξίδευαν με πλοίο, έτρεξαν στην πλώρη να ατενίσουν το θαλάσσιο ορίζοντα. Τη ζωή που ανοιγόταν μπροστά τους...
»Μόνος εγώ, εγκαταλειμμένος από τους άλλους, κατευθύνθηκα αργά προς την πρύμη του πλοίου, να προσκυνήσω με το νου μου το ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας και να αγναντέψω με τη φαντασία μου τη ζωή που ολοκλήρωνα πίσω μου...»