ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΕΣ Το πυκνό αυτό δοκίμιο αποτελεί ίσως ένα από τα τελευταία εμπνευσμένα μανιφέστα του 20ου αιώνα, ακριβώς επειδή προεκτείνεται δημιουργικά στον επόμενο. Η οικολογία τίθεται στο επίκεντρο μιας ολικής θεώρησης του κόσμου υπό την προϋπόθεση ότι θα εννοηθεί και η ίδια σφαιρικά σε τρεις διαστάσεις. Έτσι η περιβαλλοντική οικολογία, που αφορά όχι μόνο την υπεράσπιση αλλά και την ελεγχόμενη επαναδημιουργία της φύσης, ανοίγεται, από τη μια, στην κοινωνική οικολογία, που αντιτάσσει στις παραδοσιακές διαιρέσεις και διακρίσεις τον «έρωτα της ομάδας» και τις διεκδικήσεις μοναδικότητας των εθνοτήτων, των νέων, των γυναικών κλπ. Και οι δυο συνυφαίνονται, από την άλλη, με μια νοητική οικολογία ή «οικολογία των ιδεών», που επανεφευρίσκει, ενάντια στα παγιωμένα ανθρώπινα πρότυπα, τις σχέσεις του υποκειμένου με το σώμα, τη φαντασίωση, το χρόνο, τη ζωή και το θάνατο. Σ' αυτή τη σύνθεση, που επιχειρείται υπό την αιγίδα μιας νέας οικοσοφίας ηθικο-πολιτικού χαρακτήρα, ο Φελίξ Γκατταρί, συνει