ΤΟ ΨΑΡΙ ΠΟΥ ΦΟΒΟΤΑΝ ΤΟ ΝΕΡΟ

Ζούσε κάποτε ένα ψάρι που ο εφιάλτης του ήταν το νερό. Τις νύ-

τες έγδερνε τα λέπια του μ’ ένα βαθύ του φόβου του ξυράφι κι

έτσι γδαρμένο και μες στα αίματα, όταν κυμάτιζε ήρεμα σκαρφά-

λωνε στο όριο τ’ ουρανού του, εκεί που άσκοπα φλυαρούσε ο

παφλασμός, και κλαίγοντας όλο παρακαλούσε: «Ουρανέ μου

κάνε με πουλί, δώσ’ μου φτερά από τον αφρό σου, καλύτερα ο

αέρας, το στεγνό νερό, παρά ο υγρός βυθός σου».