Μετά το ιστορικό λεύκωμα «Οι Φαναριώτες στη Βλαχία και τη Μολδαβία», το οποίο κυκλοφόρησε με μεγάλη επιτυχία πριν από 4 χρόνια και είχε την τύχη να βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών, ακολουθεί ένας επετειακός φιλόδοξος τόμος που συνεχίζει την έρευνα για τους Έλληνες της Βλαχίας μέσα από εικονογραφικές και όχι μόνο πηγές, που μαρτυρούν τον τρόπο που βίωναν την καθημερινότητά τους, την περίοδο της Ελληνικής επανάστασης. Τον νέο αυτόν τόμο υπογράφει και πάλι ο Tudor Dinu, καθηγητής νεοελληνικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Βουκουρεστίου. Ακριβώς πριν από διακόσια χρόνια η ελληνική επανάσταση ξέσπασε στο έδαφος των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών, οι οποίες κυβερνούνταν ήδη εδώ και έναν αιώνα από Έλληνες προερχόμενους από το Φανάρι. Χάρη σε αυτούς το Βουκουρέστι και το Ιάσιο μετατράπηκαν σε μεγάλα κέντρα του Ελληνισμού στα οποία προετοιμάστηκε η πολιτιστική και πολιτική παλιγγενεσία του Γένους. Καθοδηγούμενοι από φλογερό πατριωτισμό, πολλοί Έλληνες των Ηγεμονιών κατατάχθηκαν στον Ιερό Λόχο του Αλέξανδρου Υψηλάντη, αγωνιζόμενοι με τα όπλα στα χέρια για την απελευθέρωση, ενώ, μετά την κατάπνιξη της επανάστασης στις Ρουμανικές Χώρες, εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, συνεισφέροντας, αρχικά στην απελευθέρωση και στη συνέχεια στην οργάνωση του νεοσύστατου κράτους. Αρκετοί άλλοι παρέμειναν στη Βλαχία και τη Μολδαβία, συμβάλλοντας σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη και τον εκδυτικισμό των Ηγεμονιών, μαζί με άλλους ομοεθνείς τους προσελκυσμένους από τις επιχειρηματικές ευκαιρίες που προσφέρονταν στις εκβολές του Δούναβη μετά τη συνθήκη ειρήνης της Αδριανούπολης (1829). Για πρώτη φορά, ο κόσμος της ελληνικής Βλαχίας του 1800, την οποία ο Ρήγας Βελεστινλής θεωρούσε αναπόσπαστο μέρος του πανελληνίου, ξαναζωντανεύει κατ΄ ανέλπιστο τρόπο χάρη στις έρευνες του καθηγητή Tudor Dinu, ο οποίος μελέτησε όλες τις διαθέσιμες πηγές, γραπτές και εικονογραφικές (ενδύματα που φυλάσσονται σε μουσεία και σε ιδιωτικές συλλογές, φορητά πορτρέτα, αναθηματικές προσωπογραφίες στις εκκλησίες) προκειμένου να αναπαραστήσει την ένδυση και τον τρόπο ζωής της ιθύνουσας τάξης της Παραδουνάβιας Ηγεμονίας κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Πρόκειται για έναν πολυτελή ιματισμό ο οποίος χαρακτηρίζεται από απόλυτη κομψότητα, ανεξαρτήτως εάν ακολουθεί την παλιά ανατολίτικη παράδοση ή τη νέα μόδα, την προερχόμενη από την Εσπερία.