Η οικογένεια Λεβάντε. Ο Ανδρέας, η Ιφιγένεια, η Νίνα, η Μυρσίνη, ο Χάρης, η Δανάη, η Τζίνη, η Νεφέλη. Η ακμή και η πτώση τους, οι έρωτες και τα πάθη τους, η αγάπη, ο πόνος, ο διχασμός, η προδοσία, ο θάνατος. Η πορεία μιας οικογένειας που αποπροσανατολίζεται μέσα σ’ έναν κόσμο που χάνεται, μέσα σε μια χώρα που οδηγείται στο χείλος του γκρεμού. Η πολιτική και η εξουσία. Η ύλη και η απληστία. Η ψυχή και η καρδιά. Η παράλληλη πορεία του ατομικού και του συλλογικού, η αλληλεπίδραση, το ένα αναπόσπαστο μέρος του άλλου. Ο Κύκλος του Τίποτα. Ένα ψυχογράφημα. Ένας καθρέφτης του αιώνα που πέρασε, ένας καθρέφτης του σήμερα, μέσα από τη ζωή και το θάνατο μιας οικογένειας. Και η ελπίδα; Ίσως. Με αφορμή ένα δαχτυλίδι... «Ένας κύκλος τούτο το βιβλίο, ένας κύκλος που περικλείει ένα ή και πολλά ερωτηµατικά – της συγγραφέα, των ηρώων, του αναγνώστη. Ένας κύκλος επαναληπτικός ή και περιοριστικός, αντικειµενικός ή και υποκειµενικός, ένας κύκλος που χαρακτηρίζει κάθε όψη ζωής, τη γέννηση-θάνατο, το χρόνο, το σύµπαν, την ψυχή, ένας κύκλος που περιορίζει ή και απελευθερώνει».