«Άρχεται η συνεδρίαση της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής…»

      Οι καρχαρίες βολτάρουν γύρω μου, τα ρουθούνια τους πάλλονται στην οσμή του αίματος. Είναι δεκατρείς, οκτώ από την αντιπολίτευση και πέντε από το δικό μου κόμμα, καρχαρίες ενάντια στους οποίους έχω προετοιμαστεί με δικηγόρους και συμβούλους. Έμαθα με πολύ σκληρό τρόπο πως, όσο προετοιμασμένος κι αν είσαι, ελάχιστα μπορείς ν’ αμυνθείς ενάντια σε αρπακτικά. Κάποιες φορές, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ορμήσεις πάνω τους και να πολεμήσεις.

      Μην το κάνεις, με ικέτευσε ξανά χθες το βράδυ η Κάρολιν Μπροκ, η προσωπάρχης μου, όπως το έχει ήδη κάνει ένα σωρό φορές. Δεν γίνεται να παρουσιαστείς στις συνεδριάσεις αυτής της επιτροπής. Έχεις να χάσεις τα πάντα χωρίς να κερδίσεις τίποτα.

      Δεν γίνεται να απαντήσεις σ’ αυτή την ερώτηση.

      Θα σημάνει το τέλος της προεδρίας σου.

      Κοιτάζω ερευνητικά τα δεκατρία πρόσωπα απέναντί μου. Καθισμένοι στη σειρά, θυμίζουν Ιερά Εξέταση.

Μιλάμε.