Εννέα διηγήματα του Μωπασσάν με θεματικό άξονα τις «κοινές γυναίκες» στη Γαλλία της περιόδου 1870-1890: μικρές ιστορίες δοσμένες ρεαλιστικά, «νατουραλιστικά», άλλοτε σκληρές και σκοτεινές κι άλλοτε τρυφερές ή χιουμοριστικές.

Χωρίς να ηθικολογεί, και με τη γνωστή του λεπτή ειρωνεία, ο Μωπασσάν περιγράφει όλες τις πτυχές του κοινωνικού φαινομένου της πορνείας, «ταξινομώντας» κατά κάποιον τρόπο μέσα από την αφήγησή του όλους τους «τύπους» της πόρνης – τόσο της δηλωμένης και νόμιμης, των οίκων ανοχής, όσο και της αδήλωτης, παράνομης και καταδιωκόμενης, του δρόμου.

Πίσω από τα φαινομενικά απλά διηγήματα με το πικάντικο θέμα κρύβεται εντέλει μια ανατρεπτική αφήγηση που υπονομεύει τις καθωσπρέπει κοινωνικές αξίες. Προσεγγίζοντας από μιαν ιδιαίτερη οπτική το δίπτυχο εξουσία και ηδονή, τα διηγήματα του Μωπασσάν ρίχνουν ένα διαφορετικό βλέμμα στα (κατά τους ηθικολόγους επικριτές του συγγραφέα) «κατώτερα και ανάξια λόγου υποκείμενα», μετατρέποντάς τα σε αθόρυβους πολιορκητικούς κριούς των θεμελίων της αστικής τάξης...