Πολλές φορές στη ζωή μου, όταν πλημμύριζα από αγανάκτηση, πάθος, έρωτα, τρέλα, αναπάντητα «γιατί», ήθελα να ουρλιάξω!!!

Αλλά οι κραυγές μου κατέληγαν άηχες νότες σιωπής, συνθέτοντας τη μελωδία της θλίψης μου. Μου έλειπε ένα κομμάτι χαρτί. Ένα χαρτί ό,τι να ’ναι (η άκρη μιας σελίδας περιοδικού, μια χαρτοπετσέτα, το στυλό! Πού έβαλα το στυλό;!) με αποτέλεσμα όλα τα συναισθήματα να συμπιεστούν και να αποθηκευτούν στα βάθη της ψυχής.

Όσα δεν τόλμησα να πω...
...που, αν τα είχα πει, ίσως να ήταν καλύτερα: η ζωή μου, οι άνθρωποί μου, οι φίλοι μου, οι εχθροί μου…
Όσα δεν τόλμησα να πω... τώρα θα τα γράφω στο σημειωματάριο του Ερωτικού.

Λευτέρης Μαρόγλου