Ο στωικισμός, η σημαντική φιλοσοφική σχολή των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων (300 π.Χ. - περίπου 250 μ.Χ.), ιδρύθηκε στην Αθήνα από τον Ζήνωνα τον Κιτιέα και είχε ως κέντρο του την «Ποικίλη Στοά» στην οποία οι μαθητές του παρακολουθούσαν τις παραδόσεις του (εξ' ου και ονομάστηκαν «Στωικοί» ή Φιλόσοφοι της Στοάς).
Βασικοί άξονες της Στωικής Φιλοσοφίας είναι η αρετή, η απάθεια - αταραξία, η ελευθερία, η φύση και η συμπάθεια, ενώ σήμερα χρησιμοποιείται για να περιγράψει έναν άνθρωπο που είναι ήρεμος σε συνθήκες πίεσης.

Οι στωικοί, αντί να οραματίζονται την ιδανική κοινωνία, επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν τον κόσμο ως είχε, αναζητώντας την αυτοβελτίωση μέσω των αρετών της σοφίας, της πραότητας, της δικαιοσύνης και της ακεραιότητας. Πίστευαν, δε, πως με την προσωπική βελτίωση και την εγκράτεια, ο καθένας θα δει και τους γύρω του να βελτιώνονται.
Σύμφωνα με τους Στωικούς, η ανθρώπινη φύση είναι κομμάτι της παγκόσμιας φύσης και πρέπει να ζει σε αρμονία με το Σύμπαν. Ο άνθρωπος συγγενεύει όχι μόνο με τα ζώα αλλά και με τον Θεό, διαθέτει ηθική αίσθηση και το κύριο ζητούμενο της ζωής του είναι να ζει με αρετή ώστε να εξασφαλίσει την ηρεμία, τη γαλήνη, την αταραξία και άρα την ευτυχία. Όλα τα υπόλοιπα πράγματα, ευχάριστα ή δυσάρεστα, δεν έχουν καμιά αξία και είναι απλώς «αδιάφορα».

Η σειρά «Στωικοί Φιλόσοφοι», στην οποία περιλαμβάνονται το αρχαίο κείμενο, νεοελληνική απόδοση και σχολιασμός, αποτελείται από 12 τόμους:
- Επίκτητος - Διατριβαί  - 4 τόμοι
- Επίκτητος - Εγχειρίδιον, Αποσπάσματα
- Μάρκος Αυρήλιος - Τα εις εαυτόν - 2 τόμοι
- Ποσειδώνιος - Αποσπάσματα - 3 τόμοι
- Πλούταρχος - Ηθικά 27
- Πλούταρχος - Ηθικά 28