Για τον Πιερ Καρντονά ο ύπνος είναι χάσιμο χρόνου· μια βασανιστική συνήθεια που απελευθερώνει τους εφιάλτες. Τις νύχτες εκείνος προτιμά να οδηγεί, θα μπορούσε να ήταν ένας συνηθισμένος οδηγός ταξί, αν δεν είχε μια αλλόκοτη συνήθεια: να κρατά όσες φωτογραφίες πελατών του πέφτουν στα χέρια του. Κάθε μέρα επιλέγει κάποιο από αυτά τα πρόσωπα και φαντάζεται την ιστορία που κρύβει...
Για τον επιθεωρητή Μπιρινί ο ύπνος είναι χαμένη υπόθεση: υποφέρει από αϋπνίες. Μεγάλο προσόν, όταν έχει να διαλευκάνει μία σειρά ασυνήθιστων φόνων. Ο δολοφόνος φιλοτεχνεί σχέδια πάνω στα θύματά του σαν να είναι μέρος κάποιας τελετουργίας. Κανένα ίχνος διάρρηξης στον προσωπικό τους χώρο, κανένα ίχνος πάλης. Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στην αστυνομία ζητούσε να αναλάβει την έρευνα ο Μπιρινί με τη βοήθεια της ψυχιάτρου Αντρέα Νεκίμπ. Κακόγουστη φάρσα ή το μπερδεμένο νήμα μιας ιστορίας που κανείς δεν ξέρει τι κρύβει;