Η Δάφνη και η Αναστασία, δίδυμες, αιθέριες, όμοιες σαν δυο σταγόνες νερό, κι όμως τόσο διαφορετικές σε όλα, μια εικόνα είχαν από παιδιά χαραγμένη στην μνήμη τους: τη μητέρα τους να περπατάει χαράματα μέσα στην βροχή, κάτω από τα δένδρα που έσταζαν στάλες, με μια κόκκινη ομπρέλα στο χέρι και φόντο τον βράχο της Μονεμβασιάς και την απέραντη θάλασσα... Τη μητέρα τους που ποτέ δεν τους φανέρωσε ποιός ήταν ο πατέρας τους... Μεγαλώνοντας τα δυο κορίτσια, θα βρεθούν με μια βαριά κληρονομιά, ένα βυζαντινό αρχοντικό που δεσπόζει στον βράχο της Μονεμβασιάς, μια διαθήκη με μια ανεκτίμητη συλλογή έργων τέχνης, ένα βαρύτιμο κόσμημα από το παρελθόν κι ένα λευκό σημάδι κρίνου που επαναλαμβάνεται μέσα στα όνειρα... Ο βράχος κρύβει μυστικά. Κρύβει ενάντιους έρωτες. Ιστορίες στα βάθη του χρόνου. Το καλό αναπαύεται δίπλα στο κακό, αποκοιμιέται παρέα. Ο κίνδυνος παραμονεύει το κάθε τους βήμα...