Ο Ρικάρδο Σίλβα-Σαντιστέμπαν είναι ένας από τους γνωστούς ποιητές του Περού σήμερα. Η ποίηση του αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη με τη μουσική και λυρική της δομή, την πυκνότητα νοημάτων και τη συγκινησιακή φόρτιση που την χαρακτηρίζουν, κρύβοντας πάντα κάποιο μυστήριο. Όλα στοιχεία που την κάνουν να ηχεί όπως κάποιες σπάνιες σύγχρονες μουσικές συνθέσεις υψηλής έμπνευσης (του Κλοντ Ντεμπυσύ, π.χ., που έρχεται στο νου διαβάζοντάς την) με το λυρικό, αναπαραστατικό και βαθυστόχαστο ύφος της ενώ η μεταφορική γλώσσα και οι ευρηματικές ποιητικές εικόνες δημιουργούν μια ατμόσφαιρα έντασης και αναμονής. Όπως και ο Πλάτωνας, ο Ρικάρδο Σίλβα-Σαντιστέμπαν ψάχνει για το βαθύτερο είναι, για την ψυχή των πραγμάτων και των όντων μέσα στη φύση: σε αυτή βρίσκεται η ποίηση και η τέλεια ομορφιά.

Το ατομικό δεν ανήκει στη δικαιοδοσία του θανάτου

ούτε το δικαίωμα στη ζωή το μυστικό

οι άντρες, οι γυναίκες,

τα ανωφέλευτα λόγια των ζωντανών

τρέφονται στη σκιά των πεθαμένων,

αυτών που αγωνιούν στη φαύλη κλίνη

στρωμένη πριν από την πικρή ήττα του θανάτου.

Τα χρυσαφένια μαλλιά, η χρυσή σκιά τους,

τα χρυσοβύριλλα μέλη, τα χρυσαυγάζοντα χαρακτηριστικά,

και οι ολόχρυσες σκέψεις τους

ποντισμένες στο βάθος των δακρύων(...)