"Αγάπη μου με θλίβει η εικόνα της Ακρόπολης κάθε βράδυ.

Με μελαγχολεί... η εικόνα που δεν είσαι εσύ.. μα σε θυμίζει. Ετσι φωτισμένη, σαν την καρδιά μου όταν χτυπά για σένα... Εχεις γεννηθεί ξανά; Κοιμάσαι; Να είσαι ήρεμος... να παίξουμε κρυφτό στην Ακρόπολη; Να κρύβομαι και να με ψάχνεις; Σε φαντάζομαι να με κυνηγάς στους κίονες... Θα ανεμίζουν τα μαλλιά μου και θα με προδίδουν. Που να είσαι τώρα; Γράφω... σκέφτομαι... σκέφτομαι... γράφω... σε θυμάμαι... σε αισθάνομαι, δίχως να γνωρίζω ποιός είσαι...
Από που; Από ποιόν πλανήτη θα 'ρθεις να ταράξεις την ηρεμία της ψυχής μου;
Σε μυρίζω..."