Σίγουρα, με το βιβλίο του κύριου Στυλιανίδη συμπληρώνεται ένα μεγάλο κενό στην, ομολογουμένως φτωχή ακόμα, ελληνική βιβλιογραφία στον επιστημονικό αυτό χώρο που τώρα αναπτύσσεται στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Πρόκειται για την πρώτη ερευνητική προσπάθεια που αξιοποιεί την τεχνική Delphi στον κυπριακό αλλά και ελλαδικό χώρο. Επιπρόσθετα, η αξιοποίηση της τεχνικής αυτής γίνεται μέσα από μια κριτική προσέγγιση που επιτρέπει να διερευνηθούν σε βάθος τόσο οι τυχόν δυνατότητες που η τεχνική παρουσιάζει όσο και οι αδυναμίες που τη συνοδεύουν. Η σημασία μιας τέτοιας προσέγγισης βρίσκεται ακριβώς στην προσδοκία ότι η πληροφόρηση που προκύπτει από τέτοιες επιστημονικές προσεγγίσεις συμβάλλει καθοριστικά στην περαιτέρω βελτίωση της συγκεκριμένης τεχνικής διεθνώς, αλλά και στη δημιουργία της αναγκαίας εκείνης εμπειρίας και τεχνογνωσίας όσον αφορά τη χρήση της, ώστε να διευκολύνεται και να ενθαρρύνεται η ανάληψη παρόμοιων προσπαθειών στο μέλλον. Παράλληλα, μέσα από το βιβλίο αυτό φαίνεται πώς μπορούν να αξιοποιούνται συστηματικά οι γνώσεις και η εμπειρία αρκετών ειδικών, υψηλά ιστάμενων στην ιεραρχία των εκπαιδευτικών συστημάτων, πανεπιστημιακών, εκπαιδευτικών αλλά και φορέων της κοινωνίας, ώστε να μπορεί να προβλεφθεί η μελλοντική πορεία και εξέλιξη των διαφόρων εκπαιδευτικών συστημάτων όχι μόνο της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά και διεθνώς. Καλύπτεται έτσι ένα μεγάλο κενό στον τομέα της στρατηγικής πρόγνωσης του μέλλοντος των σχολείων.