Το ανά χείρας βιβλίο αναλύει την υψηλή στρατηγική της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενός μικρού και αδύνατου κράτους- τις κρίσιμες δεκαετίες 1960-1980 κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου-η οποία είχε ως κύριο στρατηγικό στόχο την αποτροπή της τουρκικής απειλής. Η ανάλυση γίνεται υπό το πρίσμα της θεωρίας διεθνούς πολιτικής και συγκεκριμένα των πελατειακών σχέσεων που ήταν σε θέση να αναπτύσσει μια σημαντική περιφερειακή δύναμη η Τουρκία με Μεγάλες Δυνάμεις τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, και σε μικρότερο βαθμό  τη Ρωσία.
Στο βιβλίο αναλύονται εκτενώς όλες οι προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος την δεκαετία του 1960, αλλά και οι συνθήκες που οδήγησαν την Κυπριακή Δημοκρατία να αποδεχτεί την στρατηγική επιλογή της ομοσπονδιακής επίλυσης του Κυπριακού το 1977.
Η μελέτη αυτή δεν αφήνει ασχολίαστη την εσωτερική πτυχή του προβλήματος, η οποία είχε το δικό της αντίκτυπο στις σχέσεις των δυο κοινοτήτων. Συγκεκριμένα, εξετάζονται επισταμένα οι διακοινοτικές συνομιλίες (1968-74) και η δράση των παράνομων οργανώσεων στο νησί.
Επίσης, αναλύονται τα δυο σχέδια λύσης του Κυπριακού μετά την τουρκική εισβολή. Το πρώτο είναι το Αμερικανό-Βρετανό-Καναδικό ή σχέδιο Νίμιτζ (Νοέμβριο 1978), το οποίο συνιστά  την πρώτη εξωθεσμική προσπάθεια  Μεγάλων Δυνάμεων για διευθέτηση του προβλήματος μετά την τουρκική εισβολή. Το δεύτερο είναι οι δείκτες Κουεγιάρ (Αύγουστος 1983) το οποίο αποτελεί το πρώτο σχέδιο των Ηνωμένων Εθνών για επίλυση του Κυπριακού.