Η Περιπέτεια του Κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα αφηγείται τη δυσχερή και ασταθή πορεία του κοινοβουλευτικού βίου στην Ελλάδα. Έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, γνήσιες και νόθες εκλογές, ξένες επιδράσεις και παρασκήνια συνθέτουν αυτό το μωσαϊκό της περιπέτειας του κοινοβουλευτισμού, μέσα από το οποίο ξεπροβάλλουν οι πρωταγωνιστές και οι πράξεις τους, άλλοτε πρωτοπόροι και οραματιστές, άλλοτε αρνητικοί και μοιραίοι.

Ο τέταρτος τόμος της Περιπέτειας του Κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα αφηγείται την περίοδο 1974-2009, που ονομάστηκε μεταπολίτευση. Ο χαρακτηρισμός δικαιολογείται όχι μόνο από το γεγονός της αποκατάστασης της δημοκρατίας μετά την εφτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών, αλλά και από την απαλλαγή της χώρας από το υπερκράτος, το οποίο συγκρότησαν μετά τον Εμφύλιο τα Ανάκτορα, ο στρατός και ο ξένος παράγοντας (οι Άγγλοι στην αρχή και Αμερικανοί στη συνέχεια).

Τα 35 χρόνια από το 1974 μέχρι το 2009 είναι η μεταλύτερη σε διάρκεια περίοδος πολιτικής σταθερότητας από τις πρώτες εκλογές του 1844. Αυτή η πολιτική σταθερότητα αποδίδεται στις ελεύθερες εκλογές, που ανέδειξαν δύο κόμματα εξουσίας, τη Νέα Δημοκρατία με ιδρυτή τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και το ΠΑΣΟΚ με ιδρυτή τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο δικομματισμός άφησε σημαντικό έργο, αλλά μας κληρονόμησε και την παθογένεια που σημαδεύει τον κοινοβουλευτισμό στην Ελλάδα από το 1844, όπως καταγράφεται στο Επίμετρο αυτού του τόμου.

Με τις εκλογές του 2009 ο κύκλος της μεταπολίτευσης θα κλείσει κατά τρόπο δραματικό με τις κυβερνήσεις των δύο επιγόνων, του Κώστα Καραμανλή, ανηψιού του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Γιώργου Παπανδρέου, γιου του Ανδρέα Παπανδρέου.

Η χώρα θα βρεθεί στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Στις 25 Απριλίου 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου προσφεύγει στον μηχανισμό στήριξης που είχαν συγκροτήσει η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, η γνωστή μας τρόικα. Η οικονομία εισέρχεται στο τούνελ της ύφεσης, της ανεργίας και της φτώχειας και το κομματικό σύστημα αποδιαρθρώνεται. Αρχίζει ο πειραματισμός κυβερνήσεων συνεργασίας μη "συγγενών" κομμάτων.