Παρά την πολυσημία και την ασάφεια που χαρακτηρίζει το εννοιολογικό της περιεχόμενο, η κοινότητα ως μια σύγχρονη ουτοπία μιας ρευστής και κατακερματισμένης κοινωνίας εκφράζει την ακατάσβεστη επιθυμία του υποκειμένου να ανήκει κάπου, και το πάθος του σύγχρονου ανθρώπου να λάβει μέρος στο κοινωνικό παιχνίδι των πανταχού παρόντων συλλογικών διαχωρισμών και διακρίσεων.

Η κοινότητα υπόσχεται ένα καταφύγιο ασφάλειας και αλληλεγγύης σε έναν κατακερματισμένο κόσμο που δεν παρέχει επαρκείς ελπίδες και προσδοκίες για το μέλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι η συζήτηση για τις πρακτικές κοινοτικής παρέμβασης διατρέχουν μια σειρά από πεδία εφαρμογών των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών, όπως η κοινοτική εργασία, η κοινοτικη ψυχιατρική, η κοινοτική ψυχική υγεία, η κοινοτική ανάπτυξη, ο κοινοτικός σχεδιασμός και η κοινοτική τέχνη, στα οποία η κοινότητα γίνεται το εφαλτήριο νέων πειραματισμών και εφαρμογών που επιχειρούν να απαντήσουν σε προβλήματα που γεννά η κοινωνία του ύστερου καπιταλισμού μέσα από ένα συλλογικό κοινοτικό πνεύμα. Πρόκειται για την αναβίωση, σε διαφορετικά κοι-νωνικά και πολιτισμικά συμφραζόμενα, μιας μακράς παράδοσης κοινοτικού ακτιβισμού που υπόσχεται ένα εναλλακτικό μοντέλο οργάνωσης των κοινωνικών σχέσεων με συμμετοχική δημοκρατία και αυτονομία.

Στην παρούσα έκδοση ενσωματώθηκε στο αρχικό κείμενο ένα μέρος των συζητήσεων σχετικά τη σταδιακή απώλεια της συλλογικής ταυτότητας. Έτσι, στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου έχει προστεθεί η ενότητα «Η ρευστή κοινότητα στην εποχή της ύστερης νεωτερικότητας», η οποία συμπυκνώνει προβληματισμούς της τελευταίας δεκαετίας για τις εύθραστες κοινότητες της σύγχρονης κοινωνίας. Επιπλέον, στο Επίμετρο του βιβλίου παρουσιάζεται η κριτική του μοντέλου της βιώσιμης ανάπτυξης και η στροφή στο κίνημα της απο-ανάπτυξης και της επανατοπικοποίησης.