Η γιαγιά της Λου ήταν το πρότυπό της. Η τότε νεαρή επαρχιώτισσα Φερένα αμύνθηκε προκλητικά με την ομορφιά και το κοφτερό της μυαλό ενάντια στη σοβαροφάνεια και τα ήθη της εποχής της. Έζησε τον έρωτα απόλυτα απελευθερωμένη, χωρίς ποτέ να εγκαταλείψει τα όνειρα ούτε την αγνότητα της ψυχής της. Τώρα η Λου ζει τη δική της ακραία ζωή με ίνδαλμα την απόλυτη, παθολογική αγάπη που αισθάνεται για έναν άντρα που δε θα γίνει ποτέ δικός της.