Ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς συνήθιζε να αλιεύει τη θεματική του αλλά και τους χαρακτήρες των ηρώων του μέσα από την καθημερινότητα. Πίστευε πάντοτε πως πίσω από την ανωνυμία της καθημερινότητας κρύβεται μια ένταση και μια ιδιαιτερότητα που «γράφουν» την ιστορία της ίδιας της ζωής. Πάνω σε αυτή την απαράβατη αρχή βασίστηκε η επιτυχία του θεατρικού του έργου εν γένει. Και πάνω στην ίδια αρχή είναι βασισμένη και τούτη εδώ η αυτοβιογραφία και το γοητευτικό, συναρπαστικό θα λέγαμε, ξετύλιγμα της δικής του ιδιαιτερότητας και καθημερινότητας.
Ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς γνωρίζει την αξία του έργου του πολύ καλά. Έτσι, φροντίζει να βάλει στην άκρη τις όποιες διαθέσεις για βαθυστόχαστη αναφορά στα έργα αυτά, και ξεκινά ένα συναρπαστικό πήγαιν' έλα στα στιγμιότυπα της προσωπικής του ζωής. Αφοπλιστικά ειλικρινής, μας βάζει στο κλίμα των ερωτικών του αναζητήσεων, μας προβάλλει τις σχέσεις του με την αδελφή του Ρόουζ και την μητέρα του Μις Εντουίνα, φιλίες και έχθρες από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των καλλιτεχνικών κύκλων της Νέας Υόρκης, φαινομενικά ασήμαντες και συχνά φαιδρές, κατά βάθος όμως ενδεικτικές του τρόπου που ο Τεννεσσή αντικρύζει την ίδια τη ζωή. Το πορτρέτο μιας πολύβουης και πολυτάραχης ζωής συμπληρώνεται με μια εκ βαθέων αναφορά στα ψυχολογικά του σκαμπανεβάσματα, σε μιαν εξομολόγηση που κυριολεκτικά συγκινεί και συγκλονίζει.
Εν τέλει έχουμε το μανιφέστο ενός επαναστάτη με αιτία, τόσο στο καλλιτεχνικό πεδίο όσο και στο πεδίο της καθημερινής ουσιαστικής επιβίωσης.