Αυτό το βιβλίο ξεκινάει το 1948, στην καρδιά του εμφυλίου, τότε που πρωτακούστηκε το πρώτο αρχοντορεμπέτικο, στη επιθεώρηση "¶νθρωποι, ¶νθρωποι". Ζήτησα από κάποιους ανθρώπους να μου περιγράψουν τη "νύχτα" έτσι όπως την είδε και την έζησε ο καθένας τους και μαζί και το ελληνικό τραγούδι.
Ελπίζω να διαβάσετε αυτό το βιβλίο όπως το έγραψα. Δηλαδή σαν ένα παραμύθι, ένα αληθινό παραμύθι ή, ακόμα καλύτερα, σαν μια παράσταση λαμπερή και χαρούμενη πάνω σε μια σκηνή ή σε μια πίστα, όπως πρέπει να 'ναι η περιγραφή της επίσημης ελληνικής, αθηναϊκής -κι όχι μόνο- νύχτας.
Γιατί η νύχτα σ' αυτή τη χώρα ήταν πάντα πιο εκφραστική και έλεγε περισσότερα από την ημέρα για όσα συνέβαιναν γύρω μας...