"Το αστείο, το μυθιστόρημα με το οποίο έγινε παγκοσμίως γνωστός ο Μίλαν Κούντερα, κυκλοφορεί και πάλι, 30 χρόνια έπειτα από την πρώτη του έκδοση στη χώρα μας, σε νέα μετάφραση, με βάση την αναθεωρημένη, οριστική έκδοση του έργου, που πραγματοποιήθηκε στα γαλλικά από τον συγγραφέα.
Έργα και ημέρες του σταλινισμού μέσα από ερωτικές και άλλες ευτράπελες ιστορίες, σκέψεις γύρω από την παραδοσιακή μουσική και την τύχη της στην σύγχρονη κοινωνία, στοχασμοί γύρω από την χριστιανική άφεση και τη συγνώμη, μυθιστόρημα μαζί και δοκίμιο, κατά τον γνωστό μας πια κουντερικό τρόπο, όλα μέσα από τη χιουμοριστική ματιά του Κούντερα. «Ο οπτιμισμός είναι το όπιο του λαού. Το υγιές πνεύμα βρομάει βλακεία. Ζήτω ο Τρότσκι.» Με αυτά τα λόγια θέλησε να πειράξει την ενθουσιώδη φίλη του ο ήρωας του βιβλίου. Και γι' αυτό το αστείο θα διαγραφεί από το κόμμα, θα αποβληθεί από το πανεπιστήμιο, θα καταταγεί στο στρατό σε τάγμα «τιμωρημένων» και θα υπηρετήσει τη θητεία του δουλεύοντας στα ορυχεία, στα οποία θα παραμείνει «εθελοντικά» άλλα τρία χρόνια.
Το αστείο γράφτηκε το 1965 και πρόλαβε να εκδοθεί στην Τσεχοσλοβακία το 1967. Την εποχή της «άνοιξης της Πράγας» και του βίαιου τερματισμού της με την εισβολή των ρωσικών τανκς, Το αστείο αποτελούσε μια ηχηρή καταγγελία του σοβιετικού σοσιαλιστικού μοντέλου_ έγινε έτσι το «ευαγγέλιο της εποχής» και γνώρισε τεράστια επιτυχία διεθνώς.
Τα ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα, καθώς μάλιστα κυκλοφόρησε το 1971 μέσα δηλαδή στην δικτατορία της 21ης Απριλίου και με νωπή ακόμη τη διάσπαση του κομμουνιστικού κόμματος. Έτσι υπερτονίστηκε και εδώ η πολιτική διάσταση του έργου και παραμερίστηκε η καθαυτό μυθιστορηματική του αξία. Γι'αυτό και παρουσιάζει ενδιαφέρον να το επαναπροσεγγίσουμε σήμερα, στις πραγματικές του διαστάσεις, και να ανακαλύψουμε πίσω από την υποτιθέμενη πολιτική καταγγελία το ιδιότυπο κουντερικό χιούμορ."