Οι αφηγήσεις του βιβλίου είναι ένα ίχνος της νεώτερης ελληνικής αρχιτεκτονικής από τη δεκαετία του ’50 έως σήμερα, ένα ίχνος που διασταυρώνεται με τις προσωπικές διαδρομές του αφηγητή. Την περίοδο έως το 1974, βυθισμένη -λιγότερο ή περισσότερο- σε στερητικές, σκληρές συνθήκες, που συνήθως δεν είναι γνωστές στις νεώτερες γενιές, διεμβόλισε το νεωτερικό πνεύμα της εποχής και η επίμονη ένταση των δημιουργών, και διαμορφώθηκαν έργα με ιδιαίτερη προσωπικότητα.