Καλώς ήρθατε στην αιώνια ζωή, φίλοι μου.

Αυτό το βιβλίο οφείλει την ύπαρξή του στη Χάριετ Βολφ, μια Γερμανίδα δημοσιογράφο που συνάντησα στο Βερολίνο πριν από μερικά χρόνια. Προτού μου κάνει τις ερωτήσεις της, η Χάριετ θέλησε να μου διηγηθεί έναν μικρό μύθο. Ο μύθος αυτός συμβόλιζε, σύμφωνα με την ίδια, τη θέση του συγγραφέα που υιοθετώ εγώ.

Βρίσκομαι σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, μετά το τέλος του κόσμου. Μπορώ να κάνω όσα τηλεφωνήματα θέλω, δεν υπάρχει κανένα όριο. Δεν είναι γνωστό αν έχουν επιζήσει κι άλλα άτομα ή αν τα τηλεφωνήματά μου είναι απλώς ο μονόλογος ενός ανισόρροπου. Άλλοτε το τηλεφώνημα είναι σύντομο, σαν να μου κλείνουν το τηλέφωνο στα μούτρα· άλλοτε κρατάει ώρα, σαν να μ' ακούν με την περιέργεια του ενόχου. Δεν υπάρχει ούτε μέρα ούτε νύχτα· η κατάσταση δεν μπορεί να πάρει τέλος.

Καλώς ήρθες στην αιώνια ζωή, Χάριετ.