Το επιτραπέζιο παιχνίδι ακονίζει την ικανότητα αντίληψης, προάγει τη μαθηματική σκέψη, εξασκεί τη μνήμη, τις γλωσσικές δεξιότητες, την παρατηρητικότητα και την ικανότητα επαγωγικού συλλογισμού. Φέρνει τα παιδιά σε επαφή με καινούριες γνώσεις, εμπλουτίζει το λεξιλόγιο, καλλιεργεί την κοινωνικότητα, τη συντροφικότητα και τον καλώς εννοούμενο ανταγωνισμό.
Με τη φαντασία μας, με τους δικούς μας κανόνες και υλικά που ανακυκλώσαμε, φτιάχνουμε τα δικά μας επιτραπέζια σε ένα παιχνίδι που έχει μόνο νικητές!

Γράφει η Hara Estorff Marano στο άρθρο της το Psychology Today :
«Το παιχνίδι των παιδιών έχει πρόβλημα ταυτότητας. Μοιάζει τελείως αντιφατικό. Φαίνεται σαν χάσιμο χρόνου γιατί δεν υπάρχει επίτευξη στόχου. Και εμείς οι ενήλικες είμαστε προσανατολισμένοι στην επίτευξη στόχου, απαξιώνουμε το παιχνίδι των παιδιών μας γιατί μπαίνει αντιπαραγωγικά στο δρόμο της επιτυχίας που θέλουμε για τα παιδιά μας.
Αλλά το παιχνίδι έχει πολύ κρίσιμη νευρολογική σημασία και αυτό είναι το κρυμμένο μυστικό του. Διεγείρει τη νευρογένεση και επιταχύνει την ανάπτυξη των εκτελεστικών λειτουργιών του εγκεφάλου. Προάγει την ωρίμανση των εγκεφαλικών κέντρων που επιτρέπουν στα παιδιά να εξασκούν έλεγχο στην προσοχή τους, να ρυθμίζουν τα συναισθήματα τους και να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους. Αυτό είναι ένα λεπτό τέχνασμα της φύσης, να χρησιμοποιεί κάτι που δεν είναι προσανατολισμένο στην επίτευξη στόχου, για να δημιουργήσει μηχανισμούς σκέψης ώστε να πετύχει το παιδί στόχους. Σε αντίθεση με την πεποίθηση ότι μόνο οι πνευματικές δραστηριότητες χτίζουν ένα κοφτερό μυαλό, το παιχνίδι αναπτύσσει πιο έντονα τις γνωστικές δεξιότητες. Το παιχνίδι απαιτεί και συγχρόνως εμπνέει ψυχική επιδεξιότητα. Μας κάνει ευέλικτους, ικανούς να προσαρμοζόμαστε σε έναν όλο και πιο εξελισσόμενο κόσμο. Κάνοντας τα εγκεφαλικά κυκλώματα πιο ευέλικτα το παιχνίδι μας ωθεί να δούμε τον κόσμο με νέους τρόπους».