Δε θα ’μαι πια εγώ αυτός που θα σου προσφέρει ζαχαρωτά, αλλά στη μνήμη σου έχω αφήσει άλλη γλύκα.
Δοκίμασε τη ζωή.
Ρούφηξέ τη μέχρι το μεδούλι.

Όσο για μένα, έχω αφήσει την ψυχή μου στον άνεμο.
Νιώθω πιο ελαφρύς τώρα.
Μπορώ να ταξιδεύω κάθε στιγμή, να έρχομαι, να φεύγω – είναι τόσο διασκεδαστικό!

Δεν μπορείς να με πιάσεις.
Δεν μπορείς να με κρατήσεις.
Αλλά, όταν κλείνεις τα μάτια σου, θα μπορείς πάντα να με αισθάνεσαι.

Μέσα σ’ αυτό το βιβλίο υπάρχει μια χούφτα αθάνατων σπόρων.
Τους φυτεύουμε, τους βλέπουμε να γεννιούνται,
να μεγαλώνουν, να μη χάνονται ποτέ...