Η περιβαλλοντική κρίση αποτελεί για τον κοινωνικό επιστήμονα ένα φαινόμενο διττά παράδοξο: αφενός, οι ραγδαίοι ρυθμοί τεχνικής προόδου στη βιομηχανιή παραγωγή δεν φαίνεται να οδηγούν στη μείωση των αρνητικών συμεπειών της μέσω της εφαρμογής καθαρών τεχνολογιών, αφετέρου, τα παγιωμένα πρότυπα συμπεριφοράς μας δεν δείχνουν να επηρεάζονται συλλογικά από τον καταιγισμό πληροφόρησης για τις αρνητικές περιβαλλοντικές συνέπειές τους.
Το αντικείμενο του συλλογικού αυτού τόμου είναι η ανάλυση των επιμέρους πτυχών της περιβαλλοντικής προστασίας της χώρας μας. Το ζητούμενο είναι η κατανόηση του παράδοξου σχετικά με το γιατί η τεχνική πρόοδος στη βιομηχανική παραγωγή δεν συνδυάζεται με την εφαρμογή «καθαρών» τεχνολογιών, και ο αναστοχασμός των κοινωνικών επιστημόνων γύρω από τις πιθανές ερμηνείες και διέξοδα.