Μια μέρα, έτσι στα ξαφνικά, ο ήρωας και αφηγητής της χριστουγεννιάτικης ιστορίας μας, το Έλατο, άρχισε να μιλάει. Τον ασταμάτητο είχε! Ήθελε όμως και να τον ακούσουν. Όχι αυτιά. Καρδιές, ήθελε να τον ακούσουν. Γι' αυτόν τον λόγο, ο ήρωάς μας, έγινε γράμματα και σχέδια, τρύπωσε σ' αυτό εδώ το βιβλίο και θα μείνει για πάντα εδώ, προστάτης -μέσα από αυτήν την ιστορία- του χριστουγεννιάτικου πνεύματος. Συντροφιά με το Αστράκι του, τον συνοδοιπόρο του θα μείνει για πάντα εδώ, σ' αυτές τις όμορφες σελίδες, να καρτεράει το χέρι κάθε παιδιού -μικρού και μεγάλου- που ανοίγοντας το εξώφυλλο του βιβλίου, θα θελήσει κι αυτό να ταξιδέψει μαζί τους. Να ταξιδέψει ψηλά στους ουρανούς, παρέα με τους δύο ήρωες, σε μαγικούς -μα αληθινούς- κόσμους, γεμάτους χρώματα, φως κι αρώματα. Πώς γεννήθηκε η ιδέα του παραμυθιού; «Και τσουπ! Μέσα από την Αγάπη -από την Αγάπη και μόνο- “γέννησα” αυτό το χριστουγεννιάτικο παραμύθι. Συντροφιά με το Αστράκι του, τον συνοδοιπόρο του -δεν γίνονται αυτά τα ταξίδια χωρίς συνοδοιπόρο- θα μείνει για πάντα εδώ, σ' αυτές τις όμορφες σελίδες, να καρτεράει το χέρι κάθε παιδιού -μικρού και μεγάλου- που ανοίγοντας το εξώφυλλο του βιβλίου, θα θελήσει κι αυτό να ταξιδέψει μαζί τους. Να ταξιδέψει ψηλά στους ουρανούς, παρέα με τους δύο ήρωες, σε μαγικούς -μα αληθινούς- κόσμους, γεμάτους χρώματα, φως κι αρώματα, ώσπου να φτάσουν όλοι μαζί στον Μέγα Έλατο και... να του πουν “το μικρό τους μυστικό”. Ποιο μυστικό; Την ευχή τους. Την κάθε αγνή, λευκή ευχή που κρατάει ο καθένας μας μέσα του σαν φυλαχτό και την οποία καταφέρνουμε να την ψελλίσουμε μονάχα όταν πια γίνει τόσο δυνατή, ώστε να ξεγλυστρήσει πια από τα χείλη μας. Κι εκεί, σ' εκείνη ακριβώς τη στιγμή, βλέπουμε πεντακάθαρα την αγνή, αυθόρμητη, αληθινή μας ανάγκη και υπόσταση. Την Αγάπη».