Η Ιστορία, καθοδόν προς την αλήθεια, είναι δυνατό να υποστεί μεταλλαγές που νομιμοποιούνται ως, κυρίως, αποτέλεσμα πρόσθετης διερεύνησης και ερμηνείας των πηγών. Η δυνατότητα της μετάλλαξης ενισχύεται, καταρχήν, όσο πλησιάζουμε στις μέρες μας. Τα σύγχρονα -κατεξοχήν- γεγονότα, αντικείμενο πολλάκις μελετών από πολιτειολόγους, και, γενικά, πολιτικούς επιστήμονες, δεν έχουν εισέτι τύχει μακράς και συστηματικής ιστορικής επεξεργασίας. Εξαιτίας της μη διαθεσιμότητας ακριβώς των αναγκαίων τεκμηρίων, οι μαρτυρίες των συγχρόνων προσλαμβάνουν μείζονα αξία, αρκεί να είναι ο καταθέτης αδέκαστος και ειλικρινής, καθώς και να είχε την ευκαιρία να γνωρίσει σε βάθος τα γεγονότα· και, επιπλέον, σκόπιμο είναι να διακρίνεται, προκειμένου περί πολιτικής ιστορίας, και από οικείωση με την πολιτική πραγματικότητα.
Η συγγραφή του Γεωργίου Στεφανάκη φέρει τα βασικά αυτά χαρακτηριστικά. Ο συγγραφέας, επιτυχημένος δικηγόρος και δημοσιολόγος, είναι γιος του Κωνσταντίνου Στεφανάκη. Βενιζελογενούς προέλευσης, αναλύει με ασφάλεια τις διαμορφώσεις στο χώρο κυρίως του κόμματος των Φιλελευθέρων και της Ένωσης Κέντρου στον βαθμό που δεσπόζουν των πολιτικών εξελίξεων, έστω και αν η αφήγηση είναι, ενίοτε, λεπτομερειακή και επί πλέον προσιδιάζει στον προφορικό κυρίως λόγο. Η αντικειμενικότητα του βλέμματος, η σωστή απόσταση από τις καταστάσεις που περιγράφει, το θάρρος της γνώμης του, συνιστούν κύριο προσόν. Αλλά το έργο έχει, επιπλέον, το χαρακτηριστικό γνώρισμα ότι ο συγγραφέας έχει βιώσει εκ του σύνεγγυς τις περιγραφόμενες καταστάσεις. Έχοντας ζυμωθεί, λόγω οικογενειακής παράδοσης, με τις μεταλλάξεις στο χώρο του Κέντρου, διατυπώνει την γνώμη του, μη παραλείποντας -παράλληλα- προς επίρρωση των απόψεών του, να χρησιμοποιεί πολλάκις και άλλες σύγχρονες πηγές.