Η κληρονομιά του Ζέιτενλικ καλύπτει την περίοδο από τη Μικρασιατική Καταστροφή μέχρι και τα πρώτα χρόνια της επτάχρονης Δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967. Ο γεωγραφικός ορίζοντας προσδιορίζεται στη γειτονιά του στρατοπέδου Παύλου Μελά˙ πρόκειται λοιπόν για το χρονικό της γειτονιάς του στρατοπέδου Παύλου Μελά. Η κληρονομιά του Ζέιτενλικ δεν είναι ένα βιβλίο που θέλει να σου πει τι έγινε, πού και πότε. Είναι ένα βιβλίο που σε θέλει να βλέπεις τι γίνεται εκεί, τότε! Ένα βιβλίο με συγγραφέα γοητευμένο από τη γλώσσα των πηγών του, δηλαδή ένα βιβλίο που δεν αναζητά αναγνώστες, αλλά κοινωνούς των όσων εξιστορεί.Πρώτο μέρος: Τα ύστερα της μοναξιάς του Ζέιτενλικ. Έξι κεφάλαια συνδέουν το νέο βιβλίο με τα προηγούμενα του συγγραφέα και προσθέτουν νέα στοιχεία τα οποία προέκυψαν από την έρευνα που συνεχίστηκε και μετά την έκδοσή τους.Δεύτερο μέρος: Τα επακόλουθα της μοναξιάς του Ζέιτενλικ Δώδεκα κεφάλαια στα οποία γινόμαστε κοινωνοί της διαδικασίας με την οποία μπήκαν τα σημάδια – ορόσημα της περιοχής˙ Μεσοπόλεμος, Κατοχή και πρώτη περίοδος της Απελευθέρωσης. Το στρατόπεδο Παύλου Μελά αποκτά το όνομά του, η περιοχή αποκτά τις πρώτες της κοινότητες, η γη των Λαζαριστών αρχίζει να αλλάζει χαρακτήρα, ιδρύματα στήνονται στις άκρες ενός πανάρχαιου δρόμου, ένας ταπεινός γήλοφος αποκτά τον βαρύ τίτλο της τούμπας των Εκτελέσεων, ένα κομμάτι γης δίπλα στον μεγαλύτερο χείμαρρο της Θεσσαλονίκης υποδέχεται τους νεκρούς της Εβραϊκής Κοινότητας της Θεσσαλονίκης μετά το Ολοκαύτωμά της.Τρίτο μέρος: Αφήνοντας πίσω τη μοναξιά του Ζέιτενλικ Πέντε κεφάλαια με τα οποία αρχίζουν και βγαίνουν ένα ένα τα σημάδια που μπήκαν στην περιοχή. Γη των Λαζαριστών πλέον δεν υφίσταται˙ το στρατόπεδο Παύλου Μελά γνωρίζει μια σύντομη περίοδο ελπίδας και αλληλεγγύης με τη παρουσία της UNRRA στα κτίρια του, πριν ξανασυνδεθεί με τον ζόφο του εγκλεισμού, για να περάσει –και αυτό όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα- στη μετεμφυλιακή του ρουτίνα˙ δημόσια κτίρια κτίζονται στην περιοχή˙ η τούμπα των Εκτελέσεων κατεδαφίζεται και στον χώρο της ανεγείρεται ένα εμβληματικό σχολείο το ΣΤ΄ Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης και ένα γήπεδο όπου μια ομάδα θα αγωνίζεται έχοντας πάρει το όνομά της από το στρατόπεδο Παύλου Μελά όπως ακριβώς και η αντίστοιχη κατοχική ομάδα που έπαιζε Ποδόσφαιρο και έκανε Αντίσταση μέσα στο στρατόπεδο!