Το βιβλίο «Στα δυο στενά» αποτελείται από κείμενα που έγραψαν κρατούμενοι των φυλακών Τρικάλων κατά τη διάρκεια διετούς εργαστηρίου δημιουργικής γραφής που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το 2^ο Σ.Δ.Ε. (Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας) των φυλακών και συντονιστή τον Νίκο Μάντζιο, συγγραφέα και δάσκαλο δημιουργικής γραφής. Οι συμμετέχοντες, άλλοι μαθητές του σχολείου κι άλλοι «εξωσχολικοί», άλλοι ημεδαποί κι άλλοι αλλοδαποί. Η γλώσσα των τελευταίων αναμενόμενα λιτή, «στεγνή», χωρίς φιοριτούρες που δίνει στα κείμενα μια προστιθέμενη γοητεία.

Η παντελής έλλειψη μυθοπλασίας, μετά από συνειδητή άρνηση των κρατουμένων-συγγραφέων να βάλουν φαντασία, προσδίδει στις ιστορίες τους μια αβάσταχτη τραχύτητα.

Αποσπάσματα

[…]Το μόνο που άκουγα, εκτός από τα βογγητά από τα διπλανά κελιά, ήταν, στο βάθος του διαδρόμου, το χαλασμένο καζανάκι της τουαλέτας να τρέχει. Όταν ζητούσα από τον κάθε κομπλεξικό μπάτσο να με πάει στο νοσοκομείο ή να με δει κάποιος γιατρός γιατί κατουρούσα αίμα, κι αυτός γελούσε χαιρέκακα και μου ’δειχνε τ’ αρχίδια του, ερχόμουν σε μία κατάσταση που να μη χρειάζεται κάποιος μεγάλη δύναμη ψυχής για να κρεμαστεί. Πολλοί άλλωστε το έχουν καταφέρει και ησύχασαν[…]

[..]Ένα χτύπημα στην πλάτη από σένα, εσένα στο διπλανό κελί, λέω. Ένα ζεστό χέρι. Μια αγκαλιά. Τούτο μόνο σου δίνω. Τούτο μόνο θέλω από σένα.

Έτσι αλλάζει ο κόσμος.

Έτσι γίνεται δυνατό το αδύνατο[…]

Οπισθόφυλλο

Καράβι ακίνητο η ζωή μας, κολλημένο στην άμμο. Μαζί θα το τραβήξουμε στη θάλασσα, είχε γράψει ο Π., ισοβίτης, σε κάποια από τις πρώτες συναντήσεις μας στο εργαστήρι της Δημιουργικής γραφής, στις φυλακές Τρικάλων. Συμφωνήσαμε στην ομάδα αυτό να είναι το συμβόλαιό μας.

Ας γίνει τουλάχιστον αυτό το βιβλίο το καράβι τους, που ξεκόλλησε και αρμενίζει ελεύθερο.

Τα έσοδα από την πώληση του βιβλίου θα δοθούν εξ’ ολοκλήρου στο 2^ο Σ.Δ.Ε. των φυλακών Τρικάλων.