Ο τόμος αυτός αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο, που ο Ε.Π. Παπανούτσος ονομάζει Βιοσοφία, περιλαμβάνεται μια σειρά μαθημάτων του πάνω στα βασικά θέματα του ανθρώπινου βίου όπως ο γάμος και η τεκνογονία, το επάγγελμα, η φιλία, ο έρωτας, ο θάνατος. Στο δεύτερο, που επιγράφεται «Μικρές τομές σε μεγάλα ζητήματα» περιλαμβάνονται επιφυλλίδες του στην εφημερίδα «Το Βήμα», που αναφέρονται, άμεσα η έμμεσα, στα κύρια θέματα του πρώτου μέρους και χρησιμεύουν ως διευκρινίσεις ή προεκτάσεις τους.
Όπως σημειώνει ο Ε.ία, η οποία απέναντι στα προβλήματα του βίου τηρεί αυστηρή «αποχή», υπάρχει και η «πρακτική» φιλοσοφία που έρχεται να βοηθήσει τον άνθρωπο σε δύσκολες στιγμές της καθημερινής ζωής. Σε τέτοιες στιγμές, ούτε ο φιλόσοφος που προσφέρει τις «αλήθειες», που έχει θησαυρίσει από μία προσωπική πείρα ζωής, ούτε αυτός που τις δέχεται εξετάζουν αν αυτές στηρίζονται σε αναμφισβήτητες αποδείξεις. Τις «αλήθειες» αυτές τις θεωρούν ως πρακτικές αλήθειες, ως αλήθειες μίας πρακτικής φιλοσοφίας, που τους είναι χρήσιμες για τη ζωή τους και την επίλυση των προβλημάτων τους.
Εδώ ο Παπανούτσος επιχειρεί να ακολουθήσει δρόμους που άνοιξαν μεγάλοι φιλόσοφοι όπως, ο Πλάτων με τις «Επιστολές», ο Αυγουστίνος με τις «Εξομολογήσεις», ο Πασκάλ με τις «Σκέψεις», ο Σοπενάουερ με τα «Πάρεργα και Παραλειπόμενα» και άλλοι. Οι επανειλημμένες επανεκδόσεις του έργου αρκετά χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα φανερώνουν ότι πέτυχε το στόχο του: να δώσει ένα χέρι βοήθειας στον αναγνώστη σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του με τις γνώσεις που αποθησαύρισε ο ίδιος μέσα από τη στοχαστική του πορεία.