Οι ληστές της κεντρικής Ελλάδας ήσαν επίγονοι των κλεφτών και σε ορισμένες περιοχές συνεχιστές του ρόλου που έπαιζαν στο παρελθόν οι αρματολοί. Βέβαια, από τη σκοπιά του νεοσύστατου και δυτικότροπου κράτους, οι ληστές ήσαν εγκληματίες κατά της δημοσίας ασφάλειας και ως εγκληματίες αντιμετωπίστηκαν, επίσημα τουλάχιστον, από την αρχή. Στην παραδοσιακή όμως ελληνική κοινωνία της εποχής αυτής, όπου το κράτος αποτελούσε τις περισσότερες φορές περιστασιακό και συνήθως ανεπιθύμητο παρείσακτο, η ληστεία ήταν μια από τις μορφές που έπαιρνε η βίαιη αλλά σπασμωδική αντίδραση του παραδοσιακού κόσμου της υπαίθρου στις προσπάθειες του κράτους αν τον εντάξει στο νέο οικονομικό και πολιτικό σύστημα, με μεθόδους μάλιστα και μέσα που τόνιζαν τις αντιθέσεις και όξυναν τις προστριβές.