Το 1945 ήταν η πιο κρίσιμη χρονιά στη νεότερη ιστορία της Γερμανίας. Καθώς ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος οδηγήθηκε σ' ένα δραματικό τέλος, ο γερμανικός λαός βρέθηκε στην ανάγκη να βγάλει νόημα από τις φρικαλεότητες που μόλις είχαν περάσει και να βρει συνάμα τη δύναμη να προχωρήσει. Υπογράφοντας ίσως την οριστική μελέτη επί του θέματος, ο Ρίτσαρντ Μπέσελ αποδίδει με ενάργεια την ανάδυση της Γερμανίας μέσα από την καταστροφή και την αίσθηση του ηττημένου έθνους ότι υπήρξε θύμα, παρά τα εγκλήματα που είχε διαπράξει.
Οι τελευταίοι μήνες του πολέμου ήταν οι πιο αιματηροί καθώς η συμμαχική επίθεση στη ναζιστική Γερμανία έφτασε στο αποκορύφωμά της. Μόνο τον Ιανουάριο, περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι βρήκαν βίαιο θάνατο. Το βιβλίο αποτυπώνει τα φοβερά δεινά αυτής της περιόδου, τις κατεστραμμένες πόλεις, τις πράξεις εκδίκησης που υπέστησαν οι Γερμανοί από τους Σοβιετικούς, Γάλλους και Αμερικανούς κατακτητές, και μαζί τις πορείες θανάτου και την ακραία βαναυσότητα του ναζιστικού καθεστώτος απέναντι στον ίδιο το λαό του. Παρ' όλη αυτή τη τρομακτική βία, προς το τέλος του 1945 οι άνθρωποι άρχιζαν να ξαναφτιάχνουν τη ζωή τους και να βάζουν τα θεμέλια μιας μεταπολεμικής κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής κουλτούρας.
Η πρωτότυπη ιστοριογραφία και η εντυπωσιακή αφήγηση του Μπέσελ συλλαμβάνουν ίσως την πιο σημαντική μετάβαση των σύγχρονων καιρών: από το χειρότερο ξέσπασμα θανάσιμης βίας που γνώρισε η ανθρώπινη ιστορία προς μια περίοδο σχετικής ειρήνης, ευημερίας και πολιτισμένης ζωής - μιας αληθινής "ζωής μετά τον θάνατο".