Η πτώση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού σηματοδότησε για την Ελλάδα ένα νέο, στρατηγικής σημασίας, ρόλο στη Βαλκανική χερσόνησο και την ευρύτερη περιοχή. Στη ρότα, όμως, της αυτοϋπονόμευσης, που χάραξαν με έπαρση υποτέλειας οι "Τάγοι του Έθνους", η χώρα μας έρμαιο κακότεχνων χειρισμών, ακολούθησε τη μεμψίμοιρη οδό σκοπιανοποίησης της εξωτερικής της πολιτικής, η οποία κατέστησε μέρος ενός προβλήματος , την επίλυση του οποίου , περισσότερο από οποινδήποτε άλλο, επιθυμούσε.
Υπό τις αηθείς υφιστάμενης συνθήκες πολιτικής αλληλοεξόντωσης, ενώ τάχθηκε αρωγός στην εξυπηρέτηση των ευρύτερων δυτικών συνφερόντων, εκλωβίστηκε από την υστρερόβουλη καπηλεία του λαϊκού πατριωτισμού, χάνοντας τη μοναδική ευκαιρία να αποαγκιστρωθεί από την βαλτώδη βαλκανική πραγματικότητα και να πορευτεί προς τη διάπλαση του ελληνόφωτου ευρωπαϊκού μας οράματος.
Στο βωμό των μικροπολιτικών συμφερόντων θυσιάστικε η ψυχή μας, όπως με περίσσεια υποκριτική παρρησία επαίρονταν οι ποικιλώνυμοι ηγήτορές μας, η Μακ