Οι λαοί των Άλπεων προσπάθησαν να εναντιωθούν με κάθε τρόπο στην πολιτισμική ομογενοποίηση και στον αφανισμό των παραδόσεών τους. Σε αυτόν τον μακροχρόνιο αγώνα ενάντια στην απαλλοτρίωση κοινών γαιών, που επέφερε το προς διαμόρφωση μοντέρνο κράτος, οι γυναίκες αγωνίστηκαν στην πρώτη γραμμή ως πολεμίστριες αλλά και ως διανοήτριες. Κατά κύριο λόγο όμως ως αυτές που διαφύλαξαν την μνήμη. Τις κυνήγησαν και με τις κατηγορίες της μαγείας και της αίρεσης, που εκείνη την εποχή έγιναν ταυτόσημες τις οδήγησαν στην πυρά.

Το κυνήγι των μαγισσών υπήρξε ένα πανίσχυρο όπλο ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικής ανυπακοής. Υπάρχουν κάθε άλλο παρά περίεργες συμπτώσεις μεταξύ της επανεμφάνισης των διώξεων κατά των γυναικών, του κυνηγιού των αιρετικών και της έκρηξης των μεγάλων εξεγέρσεων, τόσο των αστικών όσο και των αγροτικών, που έβαλαν φωτιά στην Ευρώπη για σχεδόν τρεις αιώνες.

Το κείμενο της ιταλίδας ανθρωπολόγου και φεμινίστριας Michela Zucca «Αιρετικές επαναστάτριες γένους θηλυκού: Γυναίκες των δασών και των βουνών» [L’eresia delle femmine ribelli: Donne delle foreste e delle montagne] γράφτηκε στα ιταλικά και αρχικά δημοσιεύθηκε από τις εκδόσεις Derive Approdi της Ρώμης, το 2004, στο συλλογικό έργο “Eretici dimenticati. Dal Medioevo alla modernità” [Λησμονημένοι αιρετικοί. Από τον Μεσαίωνα στη σύγχρονη εποχή] το οποίο επιμελήθηκαν οι Corrado Mornese και Gustavo Buratti.