«Tο χειμώνα πολλές φορές ένας μικρός πρέπει να μείνει σπίτι. Μπορεί να φταίει ο καιρός, μπορεί όμως να το επιβάλλουν οι περιστάσεις, ιδίως όταν εργάζονται και οι δύο γονείς.
Τότε επιστρατεύεται μια γιαγιά, η οποία πρόθυμα αναλαμβάνει να προσέχει τον μικρό. Ανάμεσά τους δημιουργείται μια παράξενη σχέση. Φορτισμένη συναισθηματικά, η γιαγιά επιθυμεί να προσφέρει κάτι παραπάνω από μια συνηθισμένη επιμέλεια. Ο μικρός θέλει να αποφύγει την υπερπροστασία, αλλά ταυτόχρονα την επιζητά και την απολαμβάνει. [?]
Για δεκαπέντε μέρες παρακολούθησα έναν μικρό και τη γιαγιά του, άλλοτε μαζί και άλλοτε χωριστά. Πολλές φορές δεν πρόλαβα να καλύψω όλη τη σκηνή. Την άφησα μισοτελειωμένη πιστεύοντας ότι, έστω κι έτσι, αποδίδεται η ατμόσφαιρα. Δεν ξέρω πόσοι θα δουν τα σχέδια αυτά. Αν, όμως, έστω κι ένας νιώσει λίγη από τη συγκίνηση που ένιωθα σχεδιάζοντας, τότε δικαιολογείται αυτή η έκδοση».

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΙΝΙΟΣΟΓΛΟΥ