"[...] Συνεχίζεται το θρίλερ με την "κλοπή του αιώνα" που έγινε στην Εθνική Πινακοθήκη. [...] Γύρω στις 04:30, ο δράστης, αφού απενεργοποίησε τον συναγερμό, παραβίασε πόρτα αλουμινίου εξωτερικού χώρου και εισήλθε στον χώρο της έκθεσης. [...] ’ρπαξε τους πίνακες και στη συνέχεια κάθισε στα σκαλιά που οδηγούν στο υπόγειο και με ένα κοπίδι αφαίρεσε τα κάδρα. Οι κινήσεις του καταγράφηκαν από τις κάμερες ασφαλείας της Πινακοθήκης". [...] (Ο Τύπος, Ιανουάριος 2012)

Αναρωτήθηκε τι διάολο είχε συμβεί αυτήν τη φορά. Του ξέφυγε μια βρισιά. Η σειρήνα εξακολουθούσε να χτυπάει στο δαιμονισμένο της τέμπο. Ξαφνικά ένιωσε λες και στην πλάτη του κυλούσαν παγάκια και μια ανατριχίλα διαπέρασε τη σπονδυλική του στήλη... 
[...] Ο 'Aρης κινήθηκε προς τη Σπύρου Μερκούρη χωρίς να κοιτάζει πίσω του. Προσπαθούσε να καλμάρει τον ρυθμό που περπατούσε και θύμιζε περισσότερο βαδιστή στην τελική ευθεία. [...] Οι σκέψεις του ήταν ένα κουβάρι χωρίς άκρη... Δεν καταλάβαινε τίποτα και φοβόταν... Φοβόταν πολύ... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Πρωτότυπο, έξυπνο, νοσταλγικό, με δυνατούς χαρακτήρες κι ενδιαφέρουσα πλοκή. Το πρώτο μυθιστόρημα του ’ντυ Βρόσγου, γραμμένο με κινηματογραφική οπτική, του εξασφαλίζει μια θέση στην σκηνή του κοινωνικοαστυνομικού μυθιστορήματος στη νέα ελληνική σκηνή". (Γρηγόρης Αζαριάδης, συγγραφέας)
"Καταιγιστικό, ανατρεπτικό, πολυεπίπεδο. Δεμένοι χαρακτήρες, φόντο που εναλλάσσεται με γρήγορους ρυθμούς και σε κάνει να νιώθεις ότι κινείσαι σε κινούμενη άμμο! Ο ’ντυ Βρόσγος ξέρει να στήνει ένα σύνθετο σκηνικό. Τοποθετεί τους ήρωες και την ιστορία του στη σφαίρα του ατομικού, ερωτικού, κοινωνικού και παράλληλα πολιτικού. Είναι τεχνίτης! (Έλενα Χουσνή, συγγραφέας)