Δεν ήμουν πάντα ερωτευμένη με τον Κόλτον Κάλογουεϊ. Στην αρχή ήμουν ερωτευμένη με τον μικρότερο αδερφό του, τον Κάιλ: ήταν ο πρώτος μου πραγματικός έρωτας – ο πρώτος μου από κάθε άποψη.
Μια αυγουστιάτικη, όμως, νύχτα με καταρρακτώδη βροχή, ο Κάιλ πέθανε. Και μαζί του πέθανε και ο άνθρωπος που ήμουν μέχρι τότε.
Ο Κόλτον δε με έμαθε πώς να ζω. Δε γιάτρεψε τον πόνο μου. Δεν τα έκανε όλα καλά. Με έμαθε πώς να πονάω, πώς να μην είναι καλά και, τελικά, πώς να προχωρήσω.